صدا کن مرا
صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیب است
که در انتهای صمیمت حزن می روید
در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم
بیا تا برایت بگویم چه اندازه تنهای من بزرگ است
و تنهای من شبیخون حجم تو را پیش بینی نمی کرد
و خاصیت عشق این است