خیلی احساس تنهایی می کنم. چرا هیچکس نمی فهمه چقدر تنهام خسته ام دلتنگم؟ دلم می خواهد حرف بزنم اما برای کی؟ وقتی هیچکس برای آدم وقت نداره وقتی همه درگیر کارهای خودشون هستن وقتی همه می خواهند آدم منطقی باشه برای کی می شه حرف زد؟
به کی می شه گفت ۱-۲ ساعت برای من وقت بگذار که پیشت گریه کنم؟ هیچکس وقت نداره. هیچکس حوصله نداره گریه های بی دلیل من را  و دلتنگیها و انتظارهای بی پایان من را ببیند.
شما که می دونید تقریبا تمام نوشته های من پر از تنهایی است انگار هیچ وقت تمومی ندارد می دونین چرا؟ چون هیچ وقت کسی نبوده که حتی یکبار بشینه پای تمام حرفهام. کسی که بشه باهاش حرف زد کسی که بشه بهش اعتماد کرد کسی که وقت داشته باشد کسی بتونه بهم کمک کند و هی نگه صبر کن درست می شه یکی که بگه چرا همیشه کارهای من خراب می شه چرا همیشه همه اتفاقهای بد برای من می افتد بگه اشتباه من کجا ست؟ خیلی دلم گرفته...

پرم از حس غریب غربت
مثل فریاد فرو خفته باد
مثل آرامش سوخته ام
پرم از حس غریب غربت
مثل تنهایی ابر
مثل ویرانی خاک