نداشته هایت که بیش از داشته هایت باشد احساس پوچی می کنی،نداشته هایت که بیش از داشته هایت باشد احساس خلاٌ می کنی درست مثل من.نمی دانی به کجا بگریزی، به هر چه می آویزی فرو می ریزد، به هر که دل می بندی از دست می رود، هیچ راهی نیست، هیچ امیدی. به کجا باید رفت؟ نجات دهنده در کجا خفته؟ من در پوچی خویش غرق می شوم و هیچ دستی برای کمک پیش نمی آید.............
من به افسردگی خویش معتادم

نظرات 2 + ارسال نظر
خشایار جمعه 6 آذر‌ماه سال 1383 ساعت 09:32 ب.ظ http://skyblog.blogsky.com

سلام.
جالب می نویسی.
با تبادل لینک چطوری؟

تنها با خدا سه‌شنبه 29 دی‌ماه سال 1383 ساعت 06:35 ق.ظ http://nadaram

سلامی چو .....
من میخواهم تبا دل شعر نمایم با کسی
اگر آن کس شمایید بگو یید
من که هرآنچه داشتم اول ره گذاشتم**حال برای چون تویی اگر که لایقم بگو















۸

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد