صدا کن مرا
صدای تو خوب است
صدای تو سبزینه آن گیاه عجیب است
که در انتهای صمیمیت حزن می روید
در ابعاد این عصر خاموش
من از طعم تصنیف در متن ادراک یک کوچه تنهاترم
بیا تا بریت بگویم چه اندازه تنهایی من بزرگ است
و تنهایی من شبیخون حجم ترا پیش بینی نمی کرد
و خاصیت عشق این است...
سلام دوست من
از اینکه خوب می نویسی و منم مطالب خوب می خونم ممنونم !!!
عالی بود دوس قدیمی نمن