نداشته هایت که بیش از داشته هایت باشد احساس پوچی می کنی،نداشته هایت که بیش از داشته هایت باشد احساس خلاٌ می کنی درست مثل من.نمی دانی به کجا بگریزی، به هر چه می آویزی فرو می ریزد، به هر که دل می بندی از دست می رود، هیچ راهی نیست، هیچ امیدی. به کجا باید رفت؟ نجات دهنده در کجا خفته؟ من در پوچی خویش غرق می شوم و هیچ دستی برای کمک پیش نمی آید.............
من به افسردگی خویش معتادم